หิรัณย-, หิรัณย์ หมายถึง [หิรันยะ-, หิรัน] น. ทองคํา, เงิน. (ส.).
[หิรันยะกาน] น. ช่างทอง. (ส.).
[หิรันยะเกด] ว. มีผมสีทอง. (ส.).
[หิรันยะรัดสะหฺมี] ว. มีสีผ่องดั่งเงินอย่างสีช้างเผือก. (ส.).
[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).
[หิหฺริโอดตับปะ] น. ความละอายบาปและความเกรงกลัวบาป, ความละอายใจ. (ป.).
ก. อยากกิน, อยากดื่ม, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่นหิวเงิน.
ก. จับหรือถือให้ห้อยถ่วงลงมา.